Met een somber gevoel in haar hoofd en een droevige stemming in haar hart, slenterde Coby over het slingerende schelpenpad langs de grote plas in het park. Haar, in teenslippers gestoken, blote voeten deden grijze stofwolkjes achter haar spoor aanjagen, terwijl de zon zilveren spikkels uit het licht kabbelende water in haar ogen strooide. Gedachteloos liet Coby zich zakken op de punt van een houten bankje langs het water en tijdens het zitten kroop Coby’s rok tot ver boven haar gebruinde knieën omhoog. Coby leunde met haar rug tegen de rugleuning van de verweerde bank en liet haar hoofd met gesloten ogen achterover zakken. Langzaam realiseerde Coby zich wat haar naar het park had gedreven.
Eerder die dag had Coby het huishouden gedaan, nadat Bas, haar man, haar met de gebruikelijke kus op haar mond gedag had gezegd en naar zijn werk was vertrokken. De natte gloed van zijn lippen hadden haar ineens doen beseffen dat ze het was kwijt geraakt. Op dat moment voelde Coby een leegte in zich opkomen. War was de passie, het verlangen, het vuur, de verrassing? Dertig jaar geleden, toen ze vijfentwintig was en drie jaar getrouwd was met haar Bas, was hij thuis gekomen in alleen een korte broek. Zijn kleine buikje lag schuddend over de rand van het te korte sportbroekje,maar Coby kreeg op dat moment zo’n intens warme gloed van liefde en verlangen over zich, dat ze hem in de deuropening bijna aanrandde. Coby herinnerde zich dat ze haar korte rokje optrok en Bas pardoes in de armen sprong, en dat Bas bijna viel met haar in zijn armen.
Recent Comments